diciembre 05, 2011

La última cena

Había hecho un aparte antes de comenzar la cena de Pascua, dada su naturaleza celestial conocía la trascendencia del convite o mejor dicho, de las consecuencias que se derivarían del mismo. Él no era una persona más, Él era el Hijo de Dios..bueno no era exactamente hijo sino más bien parte de un Todo Celestial. Era la voluntad de Dios hecha hombre y enviada a la tierra para el perdón de los pecados de los hombres. Se conocía de carrerilla esos títulos que había escuchado infinidad de veces y ahora , por fin, estaba cerca de poder celebrar una reunión con sus discípulos y sentar las bases de la misión que sus seguidores podrán empezar a realizar una vez que Él se hubiera ido, misión que esperaba cambiase al mundo e hiciese reflexionar a los hombres. Junto al Padre habían elegido la festividad de la Pascua judía por ser uno de los días más sagrados y que más gente acudía a Jerusalén, esto daría mucha más repercusión a su muerte. Había elegido también el lugar, un cenáculo discreto y limpio, cerca del huerto de los olivos donde habían estado orando en otras ocasiones. Un bonito paraje donde pasar sus últimas horas en la Tierra, se dijo. Poseía dones inimaginables, había sido capaz de curar enfermos e incluso de resucitar algún difunto, había hecho aparecer comida y bebida para una multitud en el desierto y poseía el don de la oratoria con el que congregaba a cientos de personas para escucharle. Verdaderamente todo estaba saliendo como lo habían planeado con el Padre. Poseía el don de conocer el interior de las personas mirándolas a los ojos e incluso su futuro inmediato. Así pudo ver como podría llevar a cabo la cena y explicarles a sus seguidores más cercanos que debían repartirse por el mundo y anunciar la buena nueva. Que Él había venido a morir por los pecados de los hombres y así hacer que el Padre los perdonase y pudieran vivir en paz para toda la eternidad. Entró a la sala donde se había dispuesto la mesa y pudo ver a Santiago y Juan enfrente de Pedro y Andrés en cordial intercambio de pareceres sobre sus tiempos de pescadores, recordando las buenas tardes de pesca en el mar de Galilea; pudo ver claramente al acercarse al primero de ellos los hechos que después tendrían lugar y supo que podría anunciar durante el transcurso de la cena que uno de los presentes lo negaría hasta en tres ocasiones para salvar su vida. También vio a Felipe y a Tomás escuchando a Judas Tadeo y se acercó a la mesa para que todos se aproximasen y pudiera dar comienzo la cena de Pascua. Un dolor hiriente le recorrió el pecho cuando sus ojos se cruzaron con los de Judas Iscariote, uno de sus favoritos, y vio la infamia que había planeado. Sabía que sería uno de ellos, pero nunca hubiera sospechado que se trataba de él. Bajó la vista, procurando aparentar sosiego y se aprestó a comenzar con la ceremonia de agradecimiento al Señor por los alimentos. Al finalizar la cena estaba realmente contento, todo había salido como había previsto y sus enseñanzas habían sido reveladas. Él moriría al día siguiente pero comenzaría una edad de oro para el hombre en la tierra. Lo de menos sería su padecimiento, al contrario, haría que su sacrificio tuviese más reconocimiento y valoración. Bajó a orar al huerto de Getsemaní acompañado de Juan, Santiago el Mayor y de Pedro, intuyendo que allí tendría lugar su apresamiento. No transcurrió demasiado tiempo, que ocupó en rezos y buenos deseos, cuando escuchó a lo lejos acercarse a la tropa romana dirigida por las indicaciones de Judas. Ya estaba hecho. Los soldados se apresuraron a agarrarlo como temiendo una huida y uno de ellos lo reconoció, con lo que le ataron las manos y el jefe de la expedición se le acercó y le dijo:”así que tú eres el Hijo de Dios, de poco te ha servido” con un tono entre pregunta y sorpresa. Acaso se esperaba algún hecho portentoso o una resistencia demoníaca, pobre infeliz. Le miró a los ojos y le contestó : “Yo, soy el Hijo de Dios que ha venido a libraros del pecado” , en el momento que pronunció esas palabras alcanzó a ver en la mirada del soldado lo que acontecería a continuación, no ya en las próximas horas sino en los próximos siglos. Alcanzó a distinguir cómo se constituirían las primeras comunidades de seguidores y como muy despacio irían ganando adeptos, pero también escalando en la pirámide de poder y corrupción. Este mismo proceso iría descomponiendo el origen de su mensaje y acabaría por corromperlo en pocos años. Pudo ver el asalto al poder del Imperio Romano de sus mal llamados seguidores, de la implantación de una élite religiosa que manejaría en la sombra los hilos del poder y llevaría al pueblo a más sufrimiento invocando esta vez su nombre y su mensaje, pero quitándole todo su significado y usándolo como herramienta del poder establecido. Vio esta situación alargándose durante siglos y más siglos…y empezó a sospechar que el papel que le había tocado representar y el supuesto protagonismo que El Padre le había anunciado , no era tal. Ahora El Padre no tendría sombra en el cielo y él sería adorado como un crucificado en la tierra, su imagen sería usada para someter y castigar a cientos de millones de personas cuyo único delito sería desconocerlo. Sus ojos se llenaron de lágrimas y supo que su sacrificio era vano, lloraba ..pero no por Él sino por los hombres.

OnofreBouvila2

noviembre 09, 2011

Conde Roa, a finca do Espiño e o tufo a corrupción

Perplexa, anonadada e sen palabras deixoume Conde Roa o pasado venres 28. «Hoy por Hoy» o programa da Cadena Ser de Carles Francino emitíase en directo desde o Hostal dos Reis Católicos en Compostela. Despois de que entrevistase, entre outros,a Feijóo, RAGDOG, Maldita Nerea, Gema Mengual… tocáballe a quenda ao alcalde de Compostela, Conde Roa. Francino preguntoulle cal era a última boa nova que recibira, e o noso querido alcalde non se lle ocorreu outra cousa que dicir que a mellor noticia que recibira nestas semanas fora o acordo pola finca do Espiño. Os apupos e os berros de «sinvergüenza» non se fixeron esperar por parte dun público que non podía crer o que acababa de escoitar.

A finca do Espiño, un parque de 26.000 metros cadrados, leva sendo obxecto de debate desde o 2001. Conde Roa, sen ningún tipo de vergoña e sen ruborizarse, saía a rolda de prensa xunto coa Promotora Layetana o pasado venres 21 de outubro para anunciar o seu primeiro gran protocolo, protocolo que por certo, faise sen coñecemento nin firma de ningún técnico municipal, pois ese mesmo día e antes de que estes puidesen dar o seu visto bo (ou non) cesouse á cúpula técnica de Urbanismo, catro funcionarios aos que nin tan sequera se lles comunicou cales ían ser as súas novas funcións.

Nesta rolda de prensa anunciaron a bombo e platillo que a promotora Layetana retirara o contencioso que mantiña co Concello e que se construirán 120 pisos. Curioso… pois como se pode retirar un contencioso en outubro cando xa hai sentenza firme do TSXG de febreiro? Sentenza que condena á empresa a pagar máis de 2’2 millóns de euros máis intereses de demora.

Boa noticia? si, pero para quen? para os cidadáns? seguro que para eles non, pois por riba que non se vai a construír o xeriátrico acordado co goberno do bipartito, non recibimos nada a cambio! E é máis, perdoamos os intereses de demora. Aquí e polo que coñecemos ata o momentosó hai un beneficiario que é a promotora Layetana que pasa de estar condenada a pagar unha cantidade considerable ao Concello a poder construír libremente na finca en cuestión.

Seguro que os partidarios de Conde Roa pensarán que existe algunha boa razón para toda esta operación, que nos será revelada en breve e que algúns teremos que tragarnos as nosas críticas… pero mentres as explicacións non chegan cheira mal, moi mal, este asunto… Espero que tanto Sánchez Bugallo como Rubén Cela non deixen pasar este tema e cumpran co que declararon de que esixirán responsabilidades políticas e que acudirán á fiscalía anticorrupción se esta operación consúmase.

octubre 26, 2011

Onde hai educación non hai distinción de clases (Confucio)

«Os profesores toman a rúa», «Educación recorta un 23% en abandono escolar», «En só dous anos recortouse un 26’7% en formación do profesorado» ou «Educación pecha aulas públicas» son só algún dos titulares cos que os galegos almorzamos todas as mañás.
Este ano contaremos en Galicia con, nada máis e nada menos que 200 “aulas mixtas”, aulas onde se mesturan alumnos de distintos cursos cun único profesor encargado de todos eles. Curioso o caso do colexio Ben-Cho-Shey, onde por «falta de presuposto» estudarán xuntos alumnos de quinto e sexto a pesares de que os representantes da ANPA, co aval de profesores e sindicatos, ofreceron á Consellería a alternativa de renunciar a un dos dous titores a cambio de que evitasen esa clase mixta e mantivesen a aula que pecha. Curioso tamén porque nesa mesma localidade si hai orzamento para abrir dúas aulas nun centro concertado, claro que con declaracións e opinións como as do Delegado da Xunta de Ourense, Rogelio Martínez, entendemos moitas cousas: «manter un profesor impartindo dous cursos distintos ao mesmo tempo e na mesma aula non afecta á calidade do ensino».
Situación complicada tamén a que está a vivir o colectivo de profesores e docentes. Os esforzos do Conselleiro de Educación, Jesús Vázquez Abad, por desprestixiar e desacreditar sistematicamente o profesorado, tradúcense agora en tratar de ocultar o descenso real de mestres. En varias declaracións, Jesús Vázquez, recoñeceu que este ano perderanse en Galicia 422 prazas de profesores -parece que o señor Conselleiro suspendeu en matemáticas- pois non son 422 senón que serán 923 as prazas de profesores menos cas que contaremos en Galicia este ano (1080 docentes menos segundo FETE-UGT). Creo, que neste punto é preciso recordar que o número de escolares lonxe de diminuír aumentou. E tamén quero destacar a desatención que sufrirán os nenos con necesidades “especiais” ao non lles poder dedicar a atención que precisan.
E máis complicada aínda se presenta este ano a promoción do uso da lingua galega e a edición de libros de texto en galego, pois as convocatorias publicadas en marzo para as subvencións e axudas directas quedaron sen efecto.
Todo isto lévame a preguntarme se realmente a educación pública en Galicia corre serio perigo, e a verdade é que as conclusións ás que chego son nefastas. Ou verdadeiramente non valoran a tarefa dos nosos mestres “non afectará á calidade do ensino” “dúas horas na semana apenas se notarán”, ou declaracións como as de Mariano Rajoy (Sevilla, xaneiro de 2010)«no me cansaré de decirlo, este país será mejor y los niños del mañana serán mejores y los jóvenes también, cuanto más sepan, cuanto más formados estén, cuanto mayor sea su visión del mundo, hablamos de la calidad de la educación, es inaceptable lo que está pasando en España, más del 30% de fracaso escolar y abandono escolar, en la cola de todos los índices de todos los organismos internacionales” se refiren a educación privada, porque non imos a ser malos e a pensar que o candidato do PP e un “falabarato” que sube a un atril e di cousas que non pensa.
Só me queda por dicir que oxalá todos compartiramos a frase de Ángel Gabilondo, ministro de Educación, “investir en educación é caro, pero non investir é carísimo”. De feito os clásicos tíñano bastante claro: “O máis importante e principal negocio público e a formación da xuventude”, dicía Platón.

septiembre 29, 2011

Xuventudes Socialistas de Compostela pide o máximo respecto para os integrantes da obra "El Barbero de Sevilla"

Dende a Agrupación Local de Compostela das Xuventudes Socialistas de Galicia queremos esixir o máximo respecto para os integrantes da obra "El Barbero de Sevilla" representada onte no Auditorio de Galicia con gran éxito e que deu inicio a temporada de abonos.


Con respecto a orixe do altercado acontecido onte nesta representación queremos aclarar que a orixe non está nun grupo de indignados como se está a dicir desde distintos medios, senón que como é frecuente no mundo da cultura as obras adáptanse e actualízanse con guiños contemporáneos. Isto foi o que aconteceu onte, os actores da obra “El barbero de Sevilla”, o finalizala obra e como parte do espectáculo, emularon os indignados e amosaron pancartas reivindicativas.


Dende Xuventudes Socialistas de Compostela, queremos denunciar a reacción que tivo o alcalde de Compostela, Gerardo Conde Roa, ante o que é un xesto universal no mundo da cultura como é que o Director de Iluminación saúde e de as grazas os técnicos e a mesa de iluminación.


Dende Xuventudes queremos esixir a prensa que sexa fiel a realidade do acontecido onte, que somos moitos os cidadáns de Compostela que onte presenciamos este “espectáculo” por parte do noso alcalde.


Parécenos que isto é unha mostra mais do carácter autoritario e irreflexivo que o alcalde de Compostela, Gerardo Conde Roa, nos ven ensinando dende a súa elección, e cremos que non debería facer falla que lle recordásemos que representa a toda a cidadanía compostelá e polo tanto o seu comportamento debera ser exemplar.

septiembre 24, 2011

Nota das Xuventudes Socialistas de Compostela

As derradeiras declaracións do alcalde de Santiago de Compostela, ao parecer das Xuventudes Socialistas de Compostela, amosan que o señor Conde Roa é incapaz de exercer de alcalde da cidade e levar a cabo acción de goberno, limitándose a actuar coma xefe da “oposición da oposición.” Santiago non precisa un alcalde que limite a súa actividade a culpabilizar de tódolos males ó goberno anterior. Neste senso, a continua queixa sobre a situación das arcas municipais, sostida dende a súa época de concelleiro da oposición, non é máis que unha burda escusa para agochar a súa incapacidade e a total ausencia de proxecto para Compostela.

Segundo a Secretaria Xeral, Noemí Fernández, “estamos a observar con estupor como a chegada a alcaldía do Sr. Conde Roa non só non freou a súa disparatada carreira de declaracións, senón que polo contrario, semella que as incrementou”. “Non ten tempo de gobernar, pois está moi ocupado en disparar contra todo o que lle rodea: policía, oposición e especialmente contra os mozos e mozas, que semella que son o seu leitmotiv particular, acusándoos de vagos, borrachos, malgastadores dos recursos públicos o de non rematar a súa carreira en tempo e forma”.

Dende Xuventudes Socialistas de Compostela queremos denunciar que “non semella que o PP de Conde Roa teña algunha alternativa para mellorar os problemas que sacoden á nosa xuventude: falla de traballo e falla de horizonte laboral claro, dependencia dos proxenitores, contratos vasoira, falla de cooperación entre a universidade e as empresas privadas para tentar unha formación máis efectiva…

Por outro lado, non podemos deixar de coincidir con D. Gerardo Conde Roa en que o abuso do alcohol é un hábito nada saudable, pero pretender criminalizar a quen o consume non soluciona o problema. Neste sentido, cabería pedirlle o alcalde ese mesmo espírito construtivo e conciliatorio que amosou e pediu, non vai moito tempo, para o seu xefe de gabinete. Do mesmo xeito, creemos que crear un estado de opinión dirixido a identificar os estudantes como vagos, borrachos e parasitos do sistema é, ademáis de inxusto, un erro torpe e potencialmente perigoso nunha cidade que é residencia de milleiros de estudantes.

En palabras de Noemí Fernández, “o botellón non é unha actividade modélica, nin pretende selo, é simplemente o reflexo dunha forma de socialización dos mozos e mozas que obedece a condicionantes económicos, sociolóxicos e culturais.” Dende XSG Compostela non defendemos nin o uso nin o abuso do alcohol, pero a criminalización do botellón resulta ineficaz e fondamente hipócrita nun país no que o consumo e o abuso do alcohol está fondamente ligado ás festas e eventos públicos e no que as esmorgas, troulas, algueiradas e foliadas de mozos e non tan mozos non resultan precisamente novidosas en termos históricos.

En palabras da nosa Secretaria Xeral “sería moito máis convinte e politicamente responsable por parte do noso alcalde que se propuxeran medidas alternativas de ocio, que facilitaran recintos, grupos de traballo para poder limpar os resultados do botellón, colaborar para que os mozos poidan reunirse sen que elo supoña máis custo para o seu peto…”

Dende Xuventudes Socialistas de Compostela queremos recordar ó goberno municipal que os cargos supoñen cargas, entre as que está buscar solucións ós problemas e non sinalar co seu dedo acusador a todo o que lles rodea.

septiembre 05, 2011

Os mozos socialistas opóñense á prohibición do botellón

Santiago de Compostela, 5 de Setembro de 2011.

A Secretaria Xeral das Xuventudes Socialistas de Compostela, Noemí Fernández, denunciou hoxe o que para ela supón “un ataque constante do goberno municipal aos mozos composteláns e aos estudantes residentes en Compostela”.

Para as Xuventudes Socialistas de Compostela o botellón no deixa de ser una reunión, un fenómeno social no que é absoluta e radicalmente falso que o único obxectivo sexa consumir alcohol ou outro tipo de drogas. “Non negamos que nos botellóns se consuma alcohol, pero parécenos como mínimo hipócrita pensar que é o único lugar onde se fai”.

Os mozos socialistas opóñense á prohibición do botellón, en palabras de Noemí Fernández “o escenario que nos propoñen dende o Concello é un escenario de represión policial.” “Tanto Conde Roa como Paula Prado como os demais membros do goberno municipal están a criminalizar e estigmatizar aos mozos composteláns, prexulgándoos dunha forma absolutamente desprezable ao denominalos “niñatos” e acusalos de esnaquizar o Campus vida”.

As Xuventudes Socialistas de Compostela denuncian que “ata este momento todo o que os mozos composteláns recibimos deste goberno municipal son descalificacións e desprezos. Non nos propuxeron nin unha soa alternativa de ocio, o que demostra claramente a falta de vontade política que mantén o equipo do goberno do PP en temas de xuventude”. “Desde aquí gustaríanos que alguén nos aclarase quen é esa policía especializada en materia de botellón da que falan, con que expertos, educadores, asociacións, mediadores e demais axentes sociais falaron antes de iniciar esta proposta”

Os mozos socialistas quixeron recordar que “a prohibición a través de ordenanzas municipais no vai a atallar as consecuencias negativas do botellón”, é máis, amósanse convencidos de que “ao tomar este tipo de medidas represivas van a aumentar os altercados e as escenas de violencia”.

As Xuventudes Socialistas de Compostela “apostan e seguirán apostando polo botellón cívico, entendido como un fenómeno social que vai máis alá do consumo de alcohol. Polas campañas de prevención, por falar con expertos, familias, educadores, mediadores e cos distintos colectivos xuvenís da cidade para, entre todos, chegar á conciliación de diversión e convivencia. Estamos convencidos que só desde o debate, o diálogo e o consenso, daremos una resposta axustada a esta realidade”.

agosto 04, 2011

Un ano máis arranca en Compostela o Festival dos abrazos

O Festival arranca o luns 8 de agosto, as 12:00h. cun pasarrúas pola zona vella levado a cabo por A magnifique bande dos homes sen medo, 9 homes que presentan un repertorio inusual e que se definen como unha “non-charanga”, as 17:00h. os máis pequenos poderán soñar no Paseo central da Alameda ca Feira dos Imposibles e a Carpa Máxica onde nada é o que parece!, e as 22:30h. na Praza da Quintana teremos en concerto a No reply, cos que non bailar será imposible.

Feito a man, preséntanos as 20:00h. na Praza de Feixoó o grupo Coralie Yap-Chine Quartet e ás 22:00h. na Praza Salvador Parga atoparémonos con Velcro unha banda de pop rock acústico afincada en Compostela.

O martes 9, as 20:00h. na Rúa das Ameas-Praza de San Agostiño gozaremos da obra do Kolectivo Mostrenko “La pared”, unha divertida obra de teatro que amosará a unha familia que non queren baixar o seu tren de vida.

Feito a man, preséntanos as 20:00h na Vía Sacra a Aline Fraz Trío que tocarán os seus novos temas e as 22:00h. en San Paio de Antealtares desfrutaremos de Sérgio Tannus Trío.

O mércores 10, as 18:00h. na Praza de Salvador Parga atoparemonos con Precicla! é a sua obra “Resicrónica” onde empregarán o refugallo como material de construción, as 20.00h. no Parque de Bonaval (cemiterio) gozaremos de “Ciclones: Circo, truchas y rock`n´roll” de Cia. Fas un espectáculo surrealista que conxuga música con circo e as 22:00h. na Ruela de Xerusalén poderemos ver “O sal deste mar”.

Feito a man, presenta as 21:00h. na Praza de Cervantes, Noites en Cervantes: Sons da Cidade Vella. Chick Mcauly, Padddy Duncan & friends+Davide Salvado: “Arnica pura” e as 22:30 en San Paio de Antealtares desfrutaremos de Alejandro Vargas trío considerado como un dos grandes músicos de jazz de Cuba.

O xoves 11, as 18:00h na Alameda volveremos encontrarnos con Precicla! nesta ocasión mostraranos a Confección dun “tecido-Patchwork” comunitario empregando o residuo como materia prima, as 20:00h na Praza de San Agostiño atoparemos con Mar Gómez e a sua danza “Heart Wash. Una historia de amor abocada al fracaso”, as 21:30h na Praza do Toural bailaremos co DJ Álvaro DC.

Curtocircuíto: Palmarés 2011, as 22:30h na Praza do Toural: El Somriure Amagar / O Sonrriso Escondido, Birdboy / Neno-Paxaro, El Grifo, Estereoscopía, Vicenta e Turning.

Feito a man, as 20:00h ofrecenos na Vía Sacra a Rafael Fernández Trío + Logan Richardson e vólvenos a dar a oportunidade de gozar en San Paio de Antealtares de Alejandro Vargas trío as 22:00h.

O vernes 12, as 20:00h. na Praza de San Martín Pinario gozaremos de Abe Rabde e ás 22:30h na Zona C atoparemonos con Sam Amant.

É o sábado 13, na Praza de San Martín Pinario, atoparémonos con Atlántica Vapora Orquestra, trece músicos que fan unha versión folk sobre o repertorio recuperado da zona mariñeira de Arousa.

agosto 02, 2011

O látego constante do PP á Cultura en Compostela

Hai un dito en política que di que por cortesía cando entra un novo goberno haille que dar 100 días de prazo antes de empezar a valorar a súa xestión. O novo goberno municipal de Compostela tan só leva un mes, 30 días. Nestes días deille moitas voltas a este artigo, por un lado non quería saltarme esta máxima, pero por outro a gran maioría das decisións que ata este momento tomou o novo goberno preocúpanme, preocúpanme moito.

A cultura en Compostela está a sufrir o látego constante dun goberno municipal ao que parece que lle preocupa moi pouco. A lingua galega, a nosa lingua, está a ser desprestixiada e ninguneada. A imaxe de Conde Roa, o 25 de Xullo, vestindo o traxe galego de gala, impactoume, recoñezo que cando o vin crin que algo ía cambiar e que por fin este goberno ía deixar de desprestixiar a nosa cultura, pero dúas horas despois de aparecer así vestido non tivo sequera a dignidade de pronunciar o discurso do concello en galego, era o día da Patria Galega e o noso alcalde non tivo a decencia de realizar o discurso na nosa lingua, está claro que parécelle pouco a lingua dos galegos e tense que expresar en castelán… ¿qué fará o Día de la Hispanidade?. Señor Conde Roa o hábito non fai o monxe.

Este xesto, o de querer saír na prensa custe o que custe, recordoume ao xesto que tivo o ano pasado cando se presentou no pleno municipal cun cheque por valor de 7300€, cantidade que adebedaba á cidade... ata aquí todo ben, os fotógrafos sacáronlle as fotos oportunas e saíu en toda a prensa como se saldara a súa débeda con Compostela. Algo fora dos límites da lóxica,da razón ou mesmo das leis da física debeulle de acontecer o tan famoso cheque na súa viaxe desde o punto de posado ate o departamento da tesorería...¡¡¡Sorpresa¡¡¡ nunca se chegou a entregar, polo que o concello tivo que executar un aval para poder resarcirse da débeda.

Pero non só a cultura está a ser maltratada, o ambicioso proxecto das Brañas de Sar paralizouse, o curioso é que o PP alega razóns medioambientais, cando se trata do proxecto medioambientalmente falando máis importante de Compostela. Nos Consellos de Administración non se respecta a proporcionalidade, tal e como indica a lei, creo que todos podemos comprender que 13 non é triplo de 9 e que 9 non é o mesmo que 3. Varios estudos independentes declaran que o aparcadoiro da praza de abastos é un proxecto inviable, non obstante Conde Roa promete picar aquí e alí e todo para chegar á conclusión á que chegaron os anteriores gobernos municipais... habería que preguntarse porqué.

Señor Conde Roa, aínda está a tempo de rectificar.